کشف معنی اصطلاح “امامی” در فرهنگ لغت فارسی چیست؟ گشایش پرده از معنی لغت “امامی” در دیکشنری فارسی!

در این مطلب از سایت انتخاب روز پاسخ دقیق امامی در دانشنامه آزاد واژگان فارسی را پیدا خواهید کرد.

امامی در دانشنامه آزاد فارسی:

امامی. [ اِ ] ( ص نسبی ) منسوب به امام. رجوع به امام شود. شیعی. شیعی اثناعشری. شیعی اسماعیلی. رجوع به امامیه و شیعه شود.

امامی. [ اِ ] ( اِخ ) از دانشمندان مقدم بر عهد نظامی عروضی صاحب چهارمقاله بود. عروضی در کیفیت دبیر کامل گوید: پس عادت باید کرد بخواندن کلام رب العزة… و مطالعه کتب سلف چون ترسل صاحب و صابی و قابوس و الفاظ حمادی و امامی… ( چهارمقاله چ معین چ 3 ص 22 ). مؤلف لغت نامه در یادداشتهای خود و دکتر معین از علامه محمد قزوینی ( تعلیقات چهارمقاله ص 20 ) نوشته اند معلوم نشد امامی کیست ؟

امامی. [ اِ ] ( اِخ ) طایفه ای از ایلات کرد ایران است که در جوانرود سکنی دارند و در حدود هفتاد خانوار هستند. ( از جغرافیای سیاسی ایران ، تألیف مسعود کیهان ص 58 ).

امامی. [ اِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان اندیکا از بخش قلعه زراس شهرستان اهواز واقع در پانزده هزارگزی خاور قلعه زراس. در جلگه واقع شده و هوایش معتدل است و 230 تن سکنه دارد. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و برنج و شغل اهالی زراعت است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

امامی. [ اِ ] ( اِخ ) قاضی محمد از شاعران قرن نهم هجری بود. در مجالس النفائس آمده است : مردی متدین و خوش طبع بود. قاضی القضاة خراسان شد و گاهی شعر نیز میسرود، این مطلع از اوست :
گفتمش گل گل برآمد رنگ رخسارت ز مل
غنچه ٔاو در تبسم شد که از گلها چه گل.
وفات او در شوال 838 هَ. ق. بعلت طاعون اتفاق افتاد. ( از ترجمه مجالس النفائس چ تهران ص 14 ).