نکات مهم در خصوص مراقبت از سلامت آب آشامیدنی

سلامت آب آشامیدنی از اهمیت بسیاری برخوردار است زیرا آب یکی از عوامل اساسی برای حفظ سلامتی انسان‌ها است. برای اطمینان از اینکه آبی که مردم مصرف می‌کنند ایمن و سالم است، سنجش‌های مکرر در این زمینه انجام می‌شود. این سنجش‌ها به منظور بررسی میزان ترکیبات شیمیایی، باکتری‌ها و ویروس‌های موجود در آب انجام می‌شود. عواملی مانند آلودگی هوا، آب و خاک می‌توانند به آب آشامیدنی آلوده شوند و برای سلامتی انسان‌ها خطراتی ایجاد کنند. بنابراین، انجام سنجش‌های مکرر و دقیق از آب آشامیدنی اهمیت زیادی دارد تا از احتمال هر گونه خطر برای سلامتی جامعه جلوگیری شود.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، دکتر جعفر جندقی در درباره وضعیت تامین آب آشامیدنی سالم گفت: وزارت نیرو، مسئولیت تامین آب آشامیدنی سالم را بر عهده دارد و با دستگاه‌های اجرایی خود نسبت به اجرای این وظیفه اقدام می‌کند. وزارت نیرو به منظور تامین آب آشامیدنی سالم ارتباط تنگاتنگی با وزارت بهداشت دارد؛ به نحوی که «مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت» و «واحدهای مستقر در سطح دانشگاه‌های علوم‌پزشکی» در زمینه تامین آب آشامیدنی سالم فعالیت می‌کنند. 
وی با بیان اینکه آب می‌تواند دچار آلودگی‌های متفاوتی شود، اظهار کرد: اگر آب دچار آلودگی میکروبی شود به این معنا است که میزان کلر در آب کمتر یا بیشتر از حد مجاز است. مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، موضوع آلودگی را به سرعت به واحدهای زیرنظر خود اعلام می‌کند. به عبارت دیگر از اداره آب و فاضلاب می‌خواهیم که نسبت به میزان کلر در آب اقدام کند تا مشکل آلودگی میکروبی آب برطرف شود. 
رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت با بیان اینکه آلودگی شیمیایی جزو دیگر تهدیدهای آب آشامیدنی سالم است، خاطر نشان کرد: میزان نیترات، فلزات سنگین و دیگر پارامترهایی که برای سلامت آب مهم هستند، به طور مکرر اندازه‌گیری می‌شود. مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت با شرکت آب و فاضلاب کشور در ارتباط با آلودگی شیمیایی آب هماهنگی‌های لازم را  انجام می‌دهد. استانداردهای مربوط به آلودگی شیمیایی آب آشامیدنی را بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی تعریف کرده‌ایم. 
جندقی ادامه داد: در صورت بروز هرگونه مشکل و آلودگی شیمیایی با شرکت آب و فاضلاب کشور هماهنگی‌های لازم انجام می‌شود؛ به طور مثال اگر میزان نیترات در آب زیاد باشد دستگاه‌های مورد نیاز در صورت لزوم نصب می‌شود. البته دستگاه‌ها باید بر مبنای قانون هوای پاک اقداماتی انجام دهند که هوا آلوده نشود. 
تعریف وظایف محوله دستگاه‌های اجرایی در قانون «هوای پاک»
وی همچنین در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره میزان آلودگی هوا و میزان آلاینده‌ها گفت: دستگاه‌های اجرایی کشور بر مبنای قانون «هوای پاک» وظیفه دارند نسبت به موضوع آلودگی هوا اقدام کنند. جزئیات وظایف محوله و نقش‌ دستگاه‌های اجرایی کشور درخصوص آلودگی هوا در قانون هوای پاک تعریف شده است. وظیفه نظارت بر اجرای  قانون هوای پاک نیز بر عهده سازمان محیط زیست است. 
رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت با اشاره به قانون هوای پاک گفت: بازهم تاکید می‌کنیم وظایف محوله دستگاه‌های اجرایی در این قانون تعریف شده و با توجه به نظارت‌ها، هرگونه ترک فعل، در قوه قضاییه و دستگاه‌های نظارتی مشخص می‌شود.
وی با بیان اینکه منابع «ثابت» و «متحرک» جزو آلاینده‌های هوا به حساب می‌آیند، گفت: به طور مثال، منازل مسکونی جزو منابع ثابت آلودگی هوا هستند و با مصرف سوخت‌های فسیلی عامل آلودگی هوا هستند. همچنین خودروها با  مصرف سوخت و تردد در سطح شهرها جزو عوامل متحرک آلودگی هوا به حساب می‌آیند. آلودگی هوا به دلیل وارونگی در فصل سرد سال بیشتر دیده می‌شود و آلودگی به دلیل پدید وارونگی هوا به سطح زمین می‌رسد. 
جندقی ادامه داد: پرسش «هنگامی که با وجود تمام تمهیدات و اقدامات لازم میزان آلودگی هوا به سطحی می‌رسد که برای مردم خطرناک است، چه اقداماتی باید انجام داد؟» را مطرح می‌کنم. در این زمینه آیین‌نامه اجرایی در قانون هوای پاک لحاظ شده که نسبت به آن اقدامات لازم را انجام می‌دهیم. 
رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت با بیان اینکه شاخص کیفیت هوا به پنج دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شود، اظهار کرد: بر اساس این تقسیم‌بندی میزان «ذرات معلق کمتر از ۲.۵میکرون»، از عدد صفر تا ۵۰ هوا «پاک»، از ۵۱ تا ۱۰۰ هوا «قابل قبول (سالم) یا متوسط»، از ۱۰۱ تا ۱۵۰ هوا «ناسالم برای گروه‌های حساس»، از ۱۵۱ تا ۲۰۰ هوا «ناسالم»، از ۲۰۱ تا ۳۰۰ هوا «بسیار ناسالم» و از ۳۰۱ تا ۵۰۰ شرایط کیفی هوا «خطرناک» است. با توجه به این متر و معیار میزان آلودگی هوا، تمهیدات و اطلاع‌رسانی لازم انجام می‌شود.
وی ادامه داد: هنگامی که میزان آلودگی هوا  یعنی ذرات معلق کمتر از ۲.۵میکرون به مرز ۱۵۰ می‌رسد، «کمیته اضطرار» تشکیل می‌شود. اطلاعات مربوط به میزان آلودگی هوا را از سازمان هواشناسی دریافت می‌کنیم و در ارتباط با تشکیل کمیته آلودگی هوا تصمیم می‌گیریم. نمایندگان وزارت کشور، سازمان محیط زیست، دانشگاه‌های علوم‌پزشکی و آموزش و پرورش در کمیته اضطرار حضور دارند و هنگامی که وضعیت هوا به مرز خطرناک برسد تصمیمات لازم برای گذر از آن شرایط اتخاذ می‌شود. کمیته اضطرار در سطوح دانشگاه‌های علوم‌پزشکی نیز تشکیل می‌شود و اقدامات لازم صورت می‌گیرد، ما در وزارت بهداشت همواره به دنبال کاهش آلاینده‌ها هستیم.