نقطه ضعف بزرگ پرسپولیس کجاست؟ / جابجایی مداوم علیه کلین‌شیت

پرسپولیس که در سال‌های اخیر یکی از بهترین تیم‌های ایران در فاز دفاعی بوده و معمولا بهترین خط دفاعی را داشته، اکنون به تیمی آسیب‌پذیر تبدیل شده که پتانسیل دریافت گل از هر حریفی را دارد.

به گزارش تجارت نیوز،

قرمزهای پایتخت در فصل جاری عملکرد خوبی در فاز تدافعی نداشته‌اند به طوری که در هفت مسابقه اخیر خود در مسابقات داخلی و آسیایی (الریان، الشرطه، نساجی، ملوان، سپاهان، مس رفسنجان و خیبر) موفق به ثبت کلین‌شیت نشده‌اند!

پرسپولیس که فعلا تیم سوم جدول است، 11 گل خورده در کارنامه‌اش به ثبت رسیده و این در حالی است که گل‌گهر سیرجان با 6، تراکتور با 7، سپاهان با 9 و استقلال و خوزستان و نساجی مازندران هم با 10 گل خورده آماری بهتر از مدافع عنوان قهرمانی دارند.

بهترین خط دفاعی دهه اخیر 

قرمزپوشان در فصل گذشته که عنوان قهرمانی را به دست آوردند، با 18 گل خورده در 30 بازی دومین خط دفاعی برتر لیگ بودند. در لیگ بیست و دوم این تیم با دریافت فقط 13 گل عنوان قهرمانی را به دست آورد. در بیست و یکمین دوره که استقلال قهرمان شد، پرسپولیس 21 گل خورده(دومین خط دفاعی به همراه سپاهان) داشت اما در لیگ بیستم با دریافت فقط 14 گل صاحب عنوان برترین خط دفاعی لیگ و البته قهرمانی شد. این اتفاق در لیگ نوزدهم هم با 17 گل خورده رخ داد و در سال های قبلش هم این تیم همواره یکی از دو تیم برتر لیگ از نظر کمترین گل دریافتی بود.

ضعف دفاعی با اسکواد قابل دفاع

این فصل اما اوضاع کاملا متفاوت دنبال می‌شود. آنها دو دروازه بان نسبتا قابل اعتماد و کارآمد به نام های الکسیس گندوز و امیررضا رفیعی دارند، در خط دفاعی سه مدافع میانی باتجربه و با سابقه در اختیار دارند؛ مرتضی پورعلی‌گنجی، حسین کنعانی‌زادگان و گئورگی گولسیانی. میلاد محمدی مدافع چپ فیکس تیم ملی عضو این تیم است و در سمت راست هم با ایوب العملود و فرشاد فرجی و دو جوان آینده‌دار(صحرایی و براجعه) دست کاملا پری دارند. 

مشکل اما کجاست؟ تیمی با این اسکواد در خط دفاعی و البته پرستاره در فاز تهاجمی نباید تا این حد آسیب‌پذیر باشد. بررسی مسابقات پرسپولیس نشان می‌دهد که گلرهایش در اکثر بازی‌ها سیوهای متعددی به ثبت می‌رسانند و این یعنی رقبای پرسپولیس با هر کیفیتی می‌توانند به دفعات روی دروازه این تیم خلق موقعیت کنند. 

ضعف بزرگ در مرکز میدان

برخی کارشناسان بر این باورند که ایراد اصلی به خط میانی و تغییرات مداوم هافبک‌ها مربوط است. پرسپولیس در این پست بازیکنان بسیاری را در اختیار دارد؛ مسعود ریگی، میلاد سرلک، محمد خدابنده‌لو، سینا اسدبیگی و سروش رفیعی نفراتی بودند که فصل را شروع کردند و در ادامه با جدایی اسدبیگی، سعید مهری هم به جمع قرمزها اضافه شد. در این مدت نیز هرگز یک زوج مشخص و ثابت برای بازی‌ها انتخاب نشد و نفرات ذکر شده به تناوب و به شکل چرخشی مورد استفاده قرار گرفتند هر چند که ریگی و رفیعی بیشتر از سایرین به میدان رفتند.

آقاکریم هم ارنج را عوض کرد

این تغییرات مداوم باعث شده پرسپولیس در بسیاری از مسابقات کمربند محکمی در خط میانی نداشته باشد و به رقبا امکان بازیسازی در زمین خودی و خلق موقعیت بدهد. جالب اینکه بعد از جدایی گاریدو و حضور کریم باقری هم شاهد تغییر در خط میانی بودیم و بعد از چند بازی میلاد سرلک مقابل خیبر خرم‌آباد به ترکیب اصلی رسید و ریگی و خدابنده‌لو نیمکت‌نشین شدند و البته این تغییر هم چندان جواب نداد و پرسپولیس اگرچه بازی را با پیروزی به پایان رساند اما مجددا دروازه‌اش باز شد و البته رفیعی هم در چند صحنه ناجی دروازه تیمش بود. 

تغییرات ادامه دارد؟

باید دید کریم باقری در بازی بعدی با هوادار که دیدار پایانی نیم فصل اول به شمار می‌رود، چه بازیکنانی را در خط میانی به کار می‌گیرد. منطقی این است که او به ترکیب برنده دست نزند خصوصا آنکه هوادار که با 18 گل خورده و فقط 5 گل زده در قعر جدول قرار گرفته، تیم چندان قدرتمندی نیست و توان هجومی بالایی ندارد با این حال روند بازی با خیبر نیز نشان داد که ضعف پرسپولیس در فاز دفاعی همچنان پابرجاست. البته قرمزها به دنبال یک گزینه خارجی هستند و احتمالا با انتخاب سرمربی جدید، تغییرات در خط میانی برای نیم فصل دوم نیز با توجه به ترافیک هافبک‌ها ادامه خواهد داشت.