نقش پتروشیمی‌ها در میزان انتشارات کربن
به گزارش اقتصادآنلاین، آلودگی هوا و افزایش انتشار کربن دو موضوعی است که آژیر قرمز آن در یک سال اخیر حداقل یکبار به گوش همه رسیده است. بر این اساس، در روز ملی صنعت پتروشیمی، بر آن شدیم تا به سراغ یوسف باقریان، معاون بازرسی کالا و تجهیزات شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران برویم و نظرات وی درباره این صنعت حیاتی و تأثیرات آن بر محیط زیست را جویا شویم.
در شرایطی که پتروشیمی به عنوان موتور محرک صنعت و اقتصاد کشور شناخته می‌شود، مسأله کنترل آلودگی و کاهش تهدیدات زیست‌محیطی در کانون توجه قرار دارد. برای همین، در این مصاحبه رابطه میان فعالیت پتروشیمی‌ها در میزان انتشارات کربن و راهکارهایی برای دستیابی به توسعه پایدار در این صنعت مورد بررسی قرار گرفت. با ما در این گفت‌وگو همراه باشید تا از زوایای مختلف این موضوع مهم و حساس مطلع شویم.
لطفا از نقش بازرسی در صنایع پتروشیمی برای ما بفرمایید و اینکه چه پیشرفت‌هایی در فناوری‌های این حوزه در کشور صورت گرفته است؟
باتوجه به سبقه پیدایش صنعت بازرسی در دنیا، بازرسی در اولین صنعتی که به‌صورت تخصصی وارد شده صنعت استخراج نفت می‌باشد. سپس پالایشگاه‌ها مشمول انجام بازرسی شدند و در نتیجه در پتروشیمی‌ها نیز از ابتدا با بازرسی اجین بوده و تمام مراحل ساخت، نصب و راه‌اندازی براساس استانداردها بازرسی می‌شود.
در ایران، پس از اینکه قراردادهای ساخت یک پلنت یا واحد صنعتی منعقد می‌شود، قرارداد بازرسی آن نیز تنظیم شده و از زمانی که تجهیزات در وندورها در حال ساخت هستند، بازرسین حضور داشته و کلیه مراحل ساخت تجهیزات، حمل، نصب و راه‌اندازی، تحت نظارت آن‌ها قرار می‌گیرد.
به طور کلی فناوری این حوزه در دنیا از تحولات زیادی برخوردار بوده، اما با توجه به تحریم‌ها و فواصل پیش آمده در تعاملات بین‌المللی، متاسفانه دستیابی به این سطح فناوری تا حد بسیاری برای کشور دور از دسترس است.
با توجه به تغییرات اقلیمی و تأثیرات زیست‌محیطی، چه اقداماتی برای کاهش آثار منفی تولیدات پتروشیمی در این صنعت انجام شده است و بازرسی چگونه این روند را کنترل می‌کند؟
ببیشترین میزان تولید آلاینده‌ها در صنایع، مربوط به صنایع نفت و گاز و پتروشیمی است. با این وجود، کشورهای زیادی در دنیا به نوآوری‌های کارآمدی دست یافتند.
اما در ایران طراحی پتروشیمی‌ها قدیمی و مستهلک هستند که در نتیجه میزان آلایندگی بیشتری را نسبت به نسل‌های جدید تولید می‌کنند.
به نظر شما چالش‌های اصلی که صنعت پتروشیمی ایران با آن مواجه است، چیست و چه خلاهایی را در بازرسی این صنعت مشاهده میکنید؟
در این زمینه، نخستین چالش، خوراک پتروشیمی‌ها است. با توجه به اینکه اغلب پتروشیمی‌های ما بر پایه گاز و یا میعانات گازی طراحی شدند، ناترازی‌های موجود در این انرژی، در وهله اول گریبان‌گیر نارسایی خوراک در پتروشیمی شده که در نهایت مانع تولید مطلوب شده و عدم تعادل در هزینه‌های ثابت و اصلی را در آن‌ها رقم می‌زند. همین امر موجب شده که ما در 30 سال اخیر، با روند کاهشی 70 تا 10 درصد، در سوددهی پتروشیمی‌ها مواجه باشیم.
چالش دوم، چالش تکنولوژی و عدم ورود آن به کشور است. چرا که تجهیزات پتروشیمی ساخت و یا طراحی کشورهای اروپایی و آمریکا بوده و دسترسی به آن‌ها مشکل می‌باشد. همچنین با توجه به مدت زمان سپری شده، با مشکلاتی نظیر عدم وجود قطعه و … نیز درگیر هستیم.
علاوه بر آن، سومین چالش مهم این صنعت در کشور، قیمت خرید محصولات پتروشیمی ایرانی در بازار جهانی است که با بهایی پایین‌تر از ارزش واقعی خود و کمتر از کشورهای دیگر مورد معاملات بین‌المللی قرار می‌گیرد.
وضعیت فرسودگی پتروشیمی ایران و ارتباط آن با میزان انتشار کربن را چگونه ارزیابی میکنید؟
فرسودگی صنعت پتروشیمی، در برخی واحدهای صنعتی به حدی است که نه‌تنها از تکنولوژی کافی برخوردار نیستند، بلکه حتی فعالیت آن‌ها هم از منظر صرفه‌اقتصادی و هم انتشار کربن، زیان‌آور تلقی شده و بهتر است که هرچه زودتر از دور فعالیت خارج شوند.
درخصوص آلودگی هوا نیز، اولین مقصران اصلی، آلایندگی خودروها، کیفیت پایین سوخت و خودروهای بی‌کیفیت است. مورد بعدی این است که ایران جزو معدود کشورهایی است که 2 خط انرژی (برق و گاز) را به مصارف خانگی رسانده است. این موضوع موجب شده تا شاهد تعدد موتورخانه‌ها به عنوان آلاینده‌های ثابت، باشیم که البته نظارت، معاینه فنی و تنظیمات نیز برای آن‌ها اصلا انجام نمی‌گیرد. بخش سوم نیز شامل فرآیند زباله‌سوزی است و در آخر، وجود خلا اندازه‌گیری آلایندگی در صنایع پتروشیمی کشور است. اگرچه کمتر از 10درصد سهم آلودگی هوا در کشور به این صنعت برمی‌گردد اما حتی بزرگترین هلدینگ‌های پتروشیمی در کشور نیز با معضلاتی چون نبود راه‌های اصولی و اندازه‌گیری آلایندگی درگیر هستند.
- برچسب ها:
