ممنوعیت تجویز داروهای خارج از فهرست کشوری!

تجویز داروهای خارج از فهرست کشوری یک موضوع حیاتی و حائز اهمیت است که باید با دقت و دقت بالا بررسی شود. زمانی که یک پزشک تصمیم به تجویز یک داروی خارج از فهرست کشوری می‌گیرد، باید دلایل و شواهد قانع کننده‌ای برای این تصمیم داشته باشد. این دلایل ممکن است شامل عدم واکنش به داروهای استاندارد، عدم موجودیت داروی معادل در بازار محلی یا اطلاعات جدید و موثق از تحقیقات معتبر باشد.

در عین حال، تجویز داروهای خارج از فهرست کشوری باید با مواردی مانند احتمالی فشارهای تبلیغاتی از سوی شرکت‌های داروسازی یا مسایل مالی دیگر ارتباط نداشته باشد. برای محافظت از سلامت و ایمنی بیماران، لازم است که اطبا و داروسازان به دقت و اخلاق در تجویز داروهای خارج از فهرست کشوری توجه ویژه‌ای داشته باشند.

به گزارش اقتصادآنلاین، روابط عمومی سازمان غذا و دارو در پاسخ به برخی گلایه‌های فضای مجازی از عدم دسترسی به تعدادی از داروها با اشاره به تک نسخه‌ای یا مسافرتی بودن آنها اعلام کرد: سازمان غذا و دارو صرفاً مکلف به تأمین داروهای موجود در فهرست رسمی کشور است.

بر اساس بند پ ماده ۷۲ قانون برنامه ششم توسعه، تجویز داروی خارج از فهرست دارویی توسط پزشکان ممنوع است.

روابط عمومی سازمان غذا و دارو علت تمایل برخی بیماران برای مصرف داروهای خارجی در حالی که که نمونه داخلی آن با قیمت مناسب‌تر وجود دارد، گفت: این موضوعی فرهنگی است که بخشی از آن به پزشکان هنگام گفت‌وگو با بیماران مرتبط می‌شود که بعضاً بر کیفیت نمونه خارجی تاکید بیشتری دارند و بخشی دیگر به خاطر تصورات غلطی است که در جامعه نسبت به محصول داخلی وجود دارد.

بنابراین گزارش روابط عمومی سازمان غذا و دارو از چهره‌های مطرح فضای مجازی که دلسوزانه ممکن است پیگیر تهیه داروهای خارج از فهرست رسمی باشند که تجویز آنها وجاهت قانونی هم ندارد؛ خواست قبل از جمع آوری اطلاعات کامل و جامع از منابع موثق اطلاع رسانی اشتباه و گمراه کننده نداشته باشند.