معنی افریقایی ادبیات در دیکشنری فارسی چیست؟

در این مطلب از سایت انتخاب روز پاسخ دقیق افریقایی ادبیات در دانشنامه آزاد واژگان فارسی را پیدا خواهید کرد.

افریقایی ادبیات در دانشنامه آزاد فارسی:

اِفریقایی، ادبیات (African literature)
ادبیات افریقایی تا قرن ۲۰ بیشتر غیرمکتوب بود که در قالب ضرب المثل، روایات اسطوره ای، و شعر تأثیر خود را بر ادبیات جدید آن منطقه حفظ کرده است. در روایات منثور، قصه های عامیانه ـ که شخصیت های اصلی آ ن ها را غالباً جانوران تشکیل می دهند ـ از متداول ترین انواع ادبی محسوب می شوند؛ اسطوره ها و داستان های مذهبی زیادی نیز رواج دارند که سرگذشت و جهان بینی گروه های خاص را در قالب افسانه بیان می کنند.
ادبیات غیرمکتوب. قالب های شعری غالباً با مشاغل یا کیش های خاصی ارتباط دارند، مثل ترانه های ایالا، که شکارچیان یوروبایی می خوانند، یا آوازهای دسته جمعی ماهی گیران اِوِهای. شعر مذهبی مشتمل است بر سرودهایی در نیایش خدایان و اشعار کنایی و رازورزانۀ فوق العاده نمادین؛ و اشعار آموزشی به زبان هوسایی یا سواحلی، که گاهی تأثیر اسلام را نشان می دهند. در بیشتر زبان های افریقایی غم نامه، سوگ نامه، شعر عاشقانه، ترانۀ کودکان، منظومۀ رزمی، و شعر ستایش آمیز (نظیر ستایش نامۀ افریقای جنوبی)، و هجونامه دیده می شوند. حماسه نوعاً از گونه های شعری متعلق به فرهنگ افریقایی نیست؛ با وجود این، حماسۀ مویندو مردم نیانگای بانتو زبان در جمهوری دموکراتیک کنگو (زئیر سابق)، که در آن شعر و نثر به هم آمیخته اند، گردآوری و منتشر شده است. نمایش سنّتی افریقا، که غالباً با شعایر و رویدادهای اجتماعی همراه است، بیشتر بر لال بازی، رقص، موسیقی، لباس، و صورتک تأکید دارد تا هنر شنیداری.
ادبیات مکتوب. در زبان های افریقایی بعضی از آثار ادبی سواحلی و هوسایی، با سمت و سوی مذهبی و تحت تأثیر ادبیات عرب، از قرن ۱۶ وجود داشته اند. نخستین آثار مکتوب به زبان های افریقای غربی و جنوبی با فعالیت مبلّغان مذهبی مسیحی در قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ همراهند. سرودهای نیایش و داستان های آموزشیِ هم سنگِ سلوک زائر، اثر بانیان، و طرد باورها و رسوم غیرمسیحی نیز خاصِ این دوره اند. رئیس فاگونوا (۱۹۱۰ـ۱۹۶۳) نویسندۀ بزرگ بومی زبان و رمان نویس یوروبایی است. مشهورترین رمان او در میان شش اثرش،شکارچی شجاع در جنگل چهارصد خدا (۱۹۳۸)، ماجراهای آکارا ـ اُگون، پسر زنی جادوگر و مرد شکارچی سرشناسی را بازگو می کند.
شعر و نمایش نامه. بیشتر تألیفات زبان بومی به قالب نمایش یا شعر درآمده اند تا به قالب ادبیات داستانی. نمایش نامۀ اِوه ای پنجمین بارانداز (۱۹۳۷)، نوشتۀ کواسی فیاوو (۱۸۹۱ـ۱۹۶۹)، اکنون به اثری ماندگار تبدیل شده است. اُکوت پ بیتک (۱۹۳۱ـ۱۹۸۲)، اهل اوگاندا، شعر بلند طنزآمیز ترانۀ لاوینو (۱۹۶۶) را به زبان آچولی سرود.
ادبیات افریقایی به زبان های اروپایی. نویسندگان افریقایی تبار از رنسانس به بعد هر از گاه با انتشار آثاری به انگلیسی، فرانسوی، و پرتغالی در ادبیات اروپایی نقش داشته اند. برخی از این آثار اولیه عبارت اند از آثار خوان لاتینوی افریقایی و نیز آثار فیلیس ویتلی، شاعر امریکایی سنگالی تبار قرن ۱۸. از میان آثار مهم متون کهن افریقایی، رمان تاریخی افریقای جنوبیِ پیش از عصر استعمار به نام مهودی (نوشتۀ ۱۹۱۷، انتشارِ ۱۹۳۰)، اثر سول پلاتیه (۱۸۷۷ـ۱۹۳۲)، و نمایش نامه ها و اشعار دلومو (۱۹۰۵ـ۱۹۴۵) را می توان برشمرد، که مناظر و چشم اندازهای افریقا و دستاوردهای قهرمانانی نظیر شاکا، رهبر زولوها، را بازآفرینی می کنند. در نوشته های بعدی، شامل زندگی نامه های شخصی نظیر زندگی نامۀ خودنوشت اسکیا امفالِلِه(۱۹۱۹ـ )، بیشتر به مضامین محرومیت شهرنشینان و خشونت و ستم سیاسی، به ویژه در افریقای جنوبی، توجه شده است؛ و این امر به شعر دنیس بروتوسِ تبعیدی (۱۹۲۴ـ ) و رمان های آلکس لا گوما (۱۹۲۵ـ۱۹۸۵) شور و حال بخشیده است و از ویژگی های بارز آثار نگوگی و تیونگ او، نویسندۀ کنیایی، و سیپرین ایکونسی (۱۹۲۱ـ )، رمان نویس نیجریه ای، است.
ادبیات امریکاییان افریقایی تبار. بخش زیادی از نوشته های سیاه پوستان امریکایی، به ویژه در دهۀ ۱۹۲۰، به نوبۀ خود بر نویسندگان فرانسوی زبان اهل افریقا و کارائیب تأثیر گذاشت. مهم ترین آن ها عبارت بودند از دو بویس، نویسندۀ سیاه پوست امریکایی، که تابعیت غنا را پذیرفت؛ اِمه سِزِر (۱۹۱۳ـ )، شاعر مارتینیکی؛ و لئوپول سِنگور، رئیس جمهوری سنگال. جُنگ شعر جدید سیاهان و ماداگاسکار (۱۹۴۸) ـ اثر سنگور، با پیشگفتار ژان پل سارتر ـ از آثار ماندگار نهضت نگریتود و هم ردیف کودک سیاه (گینه ـ بیسائو، ۱۹۵۳)، حسب حال گونۀ کامرا لِی (۱۹۲۸ـ۱۹۸۰)، محسوب می شود.
ادبیات افریقایی به انگلیسی. افریقایی هایی که به انگلیسی می نویسند عموماً نگریتود را، به منزلۀ آرمان گرایی غیرواقع بینانۀ گذشتۀ افریقا، کنار گذاشته اند، ازجمله رمان های پرطرفدار چینوا آچبه، مانند فروپاشی (۱۹۵۸) و خدنگ خدا (۱۹۶۴). ووله شویینکا، نویسندۀ نیجریه ای، نیز در نمایش نامه هایش می کوشد که به تجلیل گذشته بی اعتنا باشد. او در نمایش نامۀ جاده (۱۹۶۵)، متافیزیک و شعایر یوروبایی و مسیحی را درهم می تند.نویسندگی به زبان پرتغالی. مبارزه برای استقلال آنگولا به پدیدآمدن اشعار انقلابی انجامید که از نومیدی و ستم دیدگی تهیدستان موزامبیکی می نویسند. نویسندگان مهم زن عبارت اند از بسی هد (۱۹۳۷ـ۱۹۸۶) و میریام تلالی (۱۹۳۳ـ )، هردو اهل افریقای جنوبی.

wikijoo: افریقایی،_ادبیات