تفال حافظ: رخت بی مهر، روز مرا مینوازد!

حافظ در این بصری شاعرانه و دلنشین، درباره عنصری اساسی از زندگی و عشق می‌پردازد که می‌تواند تراژیک و در عین حال زیبا باشد. وی با زبان شیرین خود، احساسات ژرف و ناگفته‌های قلبی را به واژه‌ها و تصاویر زیبا تبدیل می‌کند. در این بیت، حافظ از فقدان عشق و نوری که رخش می‌آیند در عنصر زیبایی و اهمیتی که به زندگی می‌بخشند، حرف می‌زند. وی از زیبایی و ارزش عشق و نوری که عشق به زندگی افزوده به تصویر می‌کشد. این بیت نیز، همانند دیگر آثار حافظ، دارای احساسات عمیق و تصویرسازی زیبا است که هرگز از جامعه و زمان رد نمی‌شوند.