سخنان نیچه فلیسوف معروف و بزرگ غرب [ 40 جمله سنگین و عمیق مفهومی ]

توسط: admin

در این بخش از سایت ادبی متن‌ها قصد داریم سخنان نیچه را برای شما دوستان قرار دهیم. فریدریش ویلهلم نیچه فیلسوف، ادیب، شاعر، منتقد فرهنگی، جامعه‌شناس، آهنگساز و لغت‌شناس آلمانی و استاد زبان‌های لاتین و یونانی بود که آثارش تأثیر بسیار عمیقی بر فلسفه غرب و تاریخ اندیشه مدرن برجای گذاشته است.

مهم‌ترین اثر فلسفی و ادبی نیچه کتاب چنین گفت زرتشت است که از دیدگاه هایدگر تنها مدخلی است به کتاب ناتمام او یعنی اراده معطوف به قدرت.

جملات فوق سنگین و تاثیرگذار نیچه

‍ آن کس که از عُرف سر باز می‌زند، قربانی کاری خلاف عادت می‌شود، اما آن‌کس که به عُرف تن می‌دهد، برده‌ی آن می‌ماند.

نیچه

فریدریش نیچه: حقیقت نیازمند نقد است نه ستایش

گمان نمی‌کنم که از دستِ خدا رها شویم، زیرا هنوز به دستورِ زبان باور داریم…

#نیچه

پدر و مادر ناخواسته فرزند خویش را شبیه خود می‌کنند و نام تربیت را بر آن می‌گذارند.

#فریدریش_نیچه

آن‌چه مرا نکشت قوی‌ترم کرد

شاید من بهتر از هر کسی بدانم که چرا انسان تنها موجودی است که می خندد

تنها اوست که آن قدر عمیق رنج می برد که ناچار شده است خنده را ابداع کند..

#فردریش_نیچه

اگر یک سال تمام خاموشی گزینی، یاوه‌گویی را از یاد می‌بری و سخن گفتن را می‌آموزی.

پرداختن به مسائل جنسی چنان رشدِ شتابانی به تنه‌‌یِ عشق میدهد که ریشه ضعیف می‌ماند و به آسانی بَرکَندنی میشود

حق با فریدریش است، وقتی می‌گوید: «فرزندی پدید نیاورید مگر زمانی که قادر باشید آفریننده‌ای بیافرینید.» بی‌حساب بچه‌دار شدن اشتباه است. بچه‌دار شدن برای کاستن از تنهایی خویش غلط است، هدف‌دار کردن زندگی با تولید چون خودی، اشتباه است. و اشتباه است اگر با تولیدمثل، در صدد رسیدن به جاودانگی باشیم، تنها به این دلیل که نطفه، حاوی بخشی از آگاهی ماست!

فقط دنبال شادی‌ها بگردید غم‌ها خودشان شما را پیدا می‌کنند!

آنکه از نبرد با دشمن تامین معاش می کند، علاقه دارد تا دشمنش زنده بماند.

چیزی که ما از آن عمیقا و شخصا رنج می بریم، برای دیگران غیر قابل درک است.

مطلب مشابه: سخنان فلسفی ناب و سنگین از فلاسفه بزرگ (نقل قول های با معنی فلسفی)

غم و‌افسوس به انسان فرصت اندیشیدن نمیدهد. بنابرین برای نادان نگه داشتن انسان باید اندوهگینش کرد.

انسان از آغاز وجود، خود را بسی کم شاد کرده است. برادران، «گناه نخستین» همین است و همین! هرچه بیشتر خود را شاد کنیم، آزردن دیگران و در اندیشه‌ی آزار بودن را بیشتر از یاد می‌بریم.

اصل و اساسی که تمام اخلاق گرایان به راستی در آن باب نظری یکسان دارند، این است: کسی را نیازار، هرچه میتوانی به دیگران یاری برسان. این به راستی همان اصلی است که تمام آموزگاران اخلاق برای اثبات آن کوشیده اند…

احساس والا احساسی است که مدت داشته باشد نه شدت

تنها، رنج سنگین، منجی نهایی روح است

اگر زندگی از دشواری تهی باشد،چه لذتی دارد؟

نیچه در انسانی، بسیار انسانی:

در هر نوع از عشق زنانه، چیزی از عشق مادرانه پدیدار می‌شود.

نیچه: ما از بودن در دامان طبیعت لذت می‌بریم. بیشتر بخاطر اینکه او نظری درباره‌ی ما ندارد (انسانی، بسیار انسانی). کامو هم در یادداشت‌هایش نوشته بود که دلهره‌ی انسان “قضاوت شدن” است. حیوانات و کودکان را دوست داریم، چون داوری نمی‌کنند.

هر روز

بیشتر به این واقعیت

پی میبرم که؛

“زندگی رانمیتوان تحمل کرد

مگر آن‌که دیوانگی چاشنی آن باشد…”

آنکه از روزمره‌گی ها روی برتابد، قربانیِ نامعمول است؛ آنکه در روزمره‌گی ها باقی بماند، بردهٔ همان است. در هر حال آدمی به نابودی کشیده می شود.

جامعه زن را چنان تربیت می‌کند

که نباید هیچ چیز از مسائل عشقیِ بزرگ بداند، نباید چیزی از مسائل جنسی بداند، و هر جا سخنی از آن به میان آمد، باید مضطرب بگریزد. و در کل چنان به زن تلقین می شود که مسائل جنسی مخالف عفت اوست، بد است و باید چشم و گوش خود را در برابر آن بپوشاند.

تا اینکه گویی زن با ضربهٔ صاعقه‌ای هولناک به درون حقیقت می‌افتد که نام آن صاعقه “ازدواج” است. حال زن، با حیا و عشق و لذت و… دست به گریبان می‌شود.

حیران از این مسئله که چطور آنچه تا دیروز پست و حیوانی بود امروز امری معنوی و انسانی است.

به راستی روح زن چگونه این ها را تحمل می‌کند؟…

#فردریش_نیچه

#حکمت_شادان

مطلب مشابه: سخنانی از فرانتس کافکا نویسنده و فیلسوف بزرگ { 50 جمله ناب از او }

سخنان ناب و عمیق فلسفی نیچه

«خرد ما را اين گونه می‌خواهد:

بی‌خيال،

سُخره‌گر،

پرخاش‌جوی.

او #زن است و همواره جنگاوران را دوست می‌دارد و بس»

#چنین_گفت_زرتشت

پنهان زندگی کن تا بتوانی برای خود زندگی کنی.

نسبت به چیزی که برای زمانۀ تو بسیار با اهمیّت به نظر می‌رسد بی‌خبر باش.

میان خود و زمانِ حال، حداقل سه قرن فاصله ایجاد کن، تا هیاهوی زمانِ حال و جار و جنجالِ جنگ ها و انقلاب‌ها تنها به صورت زمزمه به گوش تو رسد.

تو نیز می‌خواهی کمک کنی، اما فقط به آن هایی که دردشان را کاملا درک می‌کنی کمک کن، زیرا آنها فقط یک غم و یک امیدِ مشترک با تو دارند، یعنی به دوستان خود کمک کن.

کمکِ تو به آن‌ها فقط به طریقی است که تو به خود کمک کرده‌ای؛ یعنی آن ها را شجاع‌تر، پُرتحمل‌تر، ساده‌تر و شادتر گردان.

چیزی به آنها بیاموز که افرادِ اندکی در روزگار ما، خصوصا واعظان همبستگی در ترحم (روحانی) از آن سر در می‌آورند؛ یعنی همبستگی و #شادی را به آن‌ها بیاموز.

«نیچه» یادش بخیر باد

با شعر فلسفه‌ می‌بافت

مثلِ کسی که بخواهد با سایه آفتاب بسازد

در گردباد تاخت، می‌تافت، می‌گداخت

سرانجام با آفتاب، سایه ساخت

در این‌که او

شاعرترین فلاسفه‌ی دنیاست، حرفی نیست

شاعر ترین فلاسفه چیزیست مثلِ آزادترین زندان،

و آزادترین زندان چیزیست مثل من در چاله‌ی زمان.

مطلب مشابه: سخنانی از بودا؛ 50 جمله قشنگ و سخن ناب از بودا درباره زندگی

مطلب مشابه: سخنانی از ارنست همینگوی {50 جمله قصار از نویسنده بزرگ آمریکایی}

میدونین چرا تا این حد در حسرت روزهای طلایی کودکی هستیم؟

نیچه: چون روزهای کودکی روزهای بی خیالی بودن، روزهای عاری از دلواپسی، روزهایی که هنوز آوار گذشته‌ها و خاطرات دردناک و محزون بر ما سنگینی نمی‌کرده‌اند…

این تجربه عشق و وضعیت هیجانی مرتبط با آن است که فرد را به خود می‌خواند، نه خودِ معشوق. در کار با بیماران آزرده از عشق، درستی و ارزش این عبارت نیچه که «انسان بیشتر دلباخته اشتیاق خویش است تا آنچه اشتیاقش را برانگیخته است» بارها بر من ثابت شده است.

«نیک می‌دانم که سلامتِ ناپایدارم سببِ برتریِ من بر پهنْ‌تنانِ اندیشه گشته است. فیلسوفی که راهش را از میانِ بسیاری از حالاتِ سلامت باز کرده است و هر دم از نو چنین می‌کند، به شمارِ همان حالت‌ها فلسفه‌هایی را مرور کرده است. او را گریزی از آن نیست که پیوسته وضعیتِ خویش را به روحانی‌ترین شکل و فاصله دگردیسه کند. فلسفه دقیقاً همین هنرِ دگردیسی است. ما فلاسفه، بر خلافِ مردم، آنقدر آزاد نیستیم که بدن و نفس را از هم تفکیک کنیم، و حتی آنقدر آزاد نیستیم که نفس را از اندیشه متمایز سازیم. ما غورباقه‌های اندیشمند نیستیم که دستگاه‌هایِ سرد و بی‌روحِ ضبط‌کننده باشیم. ما باید اندیشه‌هایِ خود را همواره از میانِ درد و رنج به دنیا آوریم و همچون یک مادر آنچه را که از خون، قلب، آتش، شادی، شور و شعف، بیقراری، خودآگاهی، تقدیر و سرنوشت برایمان باقی مانده به آنها ببخشیم. برایِ ما زیستن یعنی تبدیلِ پیوسته‌ی آنچه که هستیم، و آنچه که به ما مربوط می‌شود، به نور و به شعله. ما کاری جز این نمی‌توانیم انجام دهیم.»

#فردریش_نیچه

#حکمت_شادان

حتی اگر وجودِ جهانِ متافیزیکی همواره به خوبی به اثبات رسیده بود، باز هم در واقع شناختِ آن عبث‌ترینِ همه‌ی شناخت ها خواهد بود:

حتی عبث تر از دانشِ ملوانِ گرفتار شده در طوفان نسبت به ترکیبِ شیمیاییِ آب.

#فردریش_نیچه

#انسانی_زیاده_انسانی

كدام يک از شما حاضر است با علم به اين كه قدرت شرّ است از قدرت چشم بپوشد ؟

(#نیچه / تاملات نابهنگام)

همیشه جایی که اراده و اختیار وجود ندارد، ایمان دارای بیشترین ضرورت و مطلوبیت است زیرا اراده شورِ فرماندهی و علامت مشخصه تسلط و نیرو است. هر قدر کمتر توان فرماندهی داشته باشیم، بیشتر می خواهیم فرمان پذیر و تحت تسلط باشیم خواه از طرف خدا باشد خواه پادشاه، طبقه اجتماعی، یا طبیب، یا کشیش یا عقیده و اصلی قطعی و یا وجدان حزبی.

(#نیچه / #حکمت_شادان)

باشندگان همه تاکنون چیزی فراترازخویش آفریده اند… نیچه

انسان با خطا هایش تربیت شده است.

چه چيز موجب قهرمانی است؟

همزمان به استقبال بزرگ‌ترين رنج و بزرگ‌ترين اميدِ خود رفتن

خود را در جایي درگیر کن که فضیلتِ دروغین به کار نیاید، چنان جایي که آدمی در آن، همچون بندباز بر رویِ بند، یا می‌افتد یا سرِ پا می‌ماند ــ یا راه به بیرون می‌برد.

#فریدریش_نیچه / از کتاب #غروب_بت_ها

نکته پردازی ها و خدنگ اندازی ها 21

خوب‌ها نمی‌توانند بیافرینند، آنان همواره آغاز پاینند، آنان کسی را که ارزش‌های جدیدی را روی جدول‌های جدید قانون می‌نویسد، به صلیب می‌کشند، آنان آینده را برای خود فدا می‌کنند، آنان کلّ آینده‌ای انسان را فدا می‌کنند! خوب‌ها، همواره آغاز پایان بوده‌اند … و هر آسیبی هم که افترا زنندگان جهان مسببش باشند، آسیبی که آدم‌های خوب عاملش هستند آسیب بخش‌ترین آسیب است.

#فردریش_نیچه

#این_است_انسان

من نمی توانم به خدایی که همواره می خواهد ستایش شود، باور داشته باشم …

این بازی، تنها مختص به روحانیون و مبلغین دینی است …

#فردریش_نیچه

هنگامی که جرأت می‌کنیم از چشم‌اندازهایی (دیدگاه‌های متفاوتی) سخن بگوییم که سببِ رسواییِ ما می‌شوند، گامی نو به سویِ استقلال برداشته‌ایم؛

آنگاه حتی دوستان و آشنایان‌مان اندک‌اندک نگران می‌شوند. افرادِ مستعد باید از میانِ این آتش نیز بگذرند؛ پس از آن، هویتِ واقعیِ خویش را خواند یافت.

#فردریش_نیچه

#انسانی_زیاده_انسانی

▪️بند 619 _ انسان در تنهایی خویش

ای آفرینندگان، ای انسان‌هایِ والاتر! آن که می‌باید بزاید بیمار است. امّا آن که زاییده، ناپاک است.

از زنان بپرسید: کسي برای تفریح نمی‌زاید! درد است که مرغان و شاعران را به قُدقُد وامی‌دارد.