دولت و مأموریت برتر: قرار دادن آموزش و پرورش در صدر اولویت‌ها!

به گزارش تجارت نیوز، بعد از حوزه بهداشت و درمان، وزارت آموزش و پرورش یکی از پرچالش‌ترین حوزه‌های اجتماعی است. از آن جایی که بنیان جامعه در این حوزه پایه‌گذاری می‌شود، آموزش اولین قدم برای پشبرد اهداف تعیین شده در کشور است و توجه به این حوزه باید در اولویت دولت قرار بگیرد.

اما متاسفانه چند سالی است که بی‌توجهی به این حوزه بیش از هر زمان دیگری باعث شده تا هم عدالت آموزشی نادیده گرفته شود و هم بسیاری از معلمان و فرهنگیان از شرایط کاری و حقوقی خود ابراز نارضایتی کنند.

این در حالی است که حتی طرح رتبه‌بندی هم نتوانست رضایت خاطر بسیاری از معلمان را فراهم کند و همین مساله باعث شده تا بسیاری از آنها انگیزه کار را از دست بدهند.

در چنین شرایطی بحران در مدارس دولتی هم یکی از مسایلی است که باید به آن توجه کرد. کیفیت خدماتی که در این مدارس ارایه می شود تفاوت فاحشی با کیفیت تدریس و خدمات در مدارس غیر دولتی و غیر انتفاعی دارد.

همین مساله است که نشان می‌دهد دیگر اصل 37 قانون اساسی در حوزه آموزش از درجه اعتبار ساقط شده است. طی سال‌های گذشته بارها و بارها معلمان به عدم تناسب حقوق و معیشت خود اعتراض کردند اما در طی تمام این اتفاق‌ها نه تنها مسئولان گامی در جهت بهتر شدن شرایط بر نداشتند که با ارایه طرح رتبه‌بندی و اجرای غیراصولی آن شرایط نارضایتی بیشتر فرهنگیان را فراهم کردند.

حال باید دید دولت چهاردهم چه برنامه‌هایی برای این حوزه دارد. هر چند کاندیداها در میزگردهای سیاسی و برنامه مناظراتی خود بیشتر حول محور مسایل سیاسی حرف می‌زنند و هیچ کدام از آنها اشاره‌ای هم به کابینه پیشنهادی خود ندارد، نمی‌تواند نشانه‌های خوبی برای حوزه‌های مهمی مانند آموزش و پرورش باشد.

سال‌هاست حوزه آموزش و پرورش دیگر در اولویت نیست

خشایار رافعی، دبیر و کارشناس آموزش، در این باره به تجارت‌نیوز می‌گوید: متاسفانه سال‌هاست که بر خلاف شعارها و وعده‌هایی که از سوی مسئولان این حوزه داده می‌شود آموزش و پرورش دیگر اولویت دولت‌ها نیست. مساله اینجاست که در اکثر کشورهای دنیا بخش آموزش از اولویت خاصی برخوردار است و توجه به رضایتمندی معلمان یکی از اصول دولت‌هاست. 

او می‌افزاید: متاسفانه در کشور ما نه تنها اصل 37 قانون اساسی، که در مورد عدالت آموزشی حرف زده، رعایت نمی‌شود که حتی کرامت انسانی معلمان هم در بسیاری موارد نادیده گرفته شده و با آنها به گونه‌ای رفتار می‌شود که انگار نقش مهم‌شان در تربیت و آموزش نسل آینده کشور دیده نمی‌شود.

آموزش و پرورش شعار زده است

این کارشناس آموزش در ادامه می‌گوید: متاسفانه نه تنها در حوزه آموزش و پرورش شعارزدگی دیده می‌شود که در تمامی حوزه‌ها این مشکل وجود دارد. متاسفانه مسئولان فکر می‌کنند با بزرگ‌نمایی موفقیت‌های کوچک و نادیده گرفتن مشکلات بزرگ می‌توانند امید را به جامعه تزریق کنند. در حالی که چنین روشی در طولانی مدت نتیجه عکس دارد.

رافعی می‌افزاید: چرا باید جامعه فرهنگیان ما با مشکلات معیشتی مواجه باشد. چرا باید عدالت آموزشی در کشور ما زیر سایه مدارس غیردولتی و غیرانتفاعی از بین برود. چرا در این شرایط که طی سه سال گذشته بنا به هر دلیلی ما بیشترین افت تحصیلی را شاهد بوده‌ایم، وزیر آموزش و پرورش باید از فتح قله‌ها بگوید.

دولت چهاردهم باید تحول بزرگی در آموزش و پرورش ایجاد کند

خشایار رافعی می‌گوید: دولت چهاردهم با این سیستم کنونی که بر آموزش و پرورش کشور حاکم است، چالش‌های بسیاری خواهد داشت. در واقع این حوزه نیازمند تحولی بزرگ است. اول از همه باید تکلیف عدالت آموزشی مشخص شود. با این شرایطی که الان برای کنکور در نظر گرفته شده، شانس کسانی که در مدارس دولتی درس می‌خوانند برای راهیابی به دانشگاه بسیار پایین آمده است.

او می‌افزاید: از سوی دیگر نارضایتی موجود در بین اکثر فرهنگیان به دلایل معیشتی و جایگاهی باعث شده تا کیفیت تدریس در بسیاری مدارس به خصوص مدارس دولتی که معلم‌ها در آن از هیچ امکانات خاصی برخوردار نیستند مورد بررسی قرار گرفته و یک بار برای همیشه این میزان تبعیض در حوزه آموزش از میان برداشته شود.

قانون رتبه‌بندی یا حذف یا اصلاح شود

این کارشناس آموزش درباره اقداماتی که دولت آینده می‌تواند برای بهبود معیشت معلمان انجام دهد، می‌گوید: قبل از هر چیز قانون رتبه‌بندی باید حذف و یا از اساس مورد بازنگری قرار بگیرد. متاسفانه این قانون با هدف بهبود وضعیت معیشت معلمان تصویب و اجرایی شد اما در نهایت نه تنها رضایتمندی ایجاد نکرد که باعث شد بسیاری از معلمان بعد از سال‌ها خدمت نتوانند در جایگاه شایسته خود قرار بگیرند.

آینده سرزمین ما به دست معلمان است

رافعی در پایان تاکید می‌کند: دولت چهاردهم باید قبل از هر چیزی به این مساله ایمان داشته باشد که آینده سرزمین ما به دست معلمان و حوزه آموزش و پرورش است. اگر قرار است امید در جامعه جاری و ساری شود از مدرسه باید شروع کرد. اگر قرار است افراد متخصص برای آینده کشور پرورش دهیم این افراد از مدارس بیرون می‌آیند. اگر قرار است در جامعه جهانی حرفی برای گفتن داشته باشیم، قبل از هر چیز باید پایه‌های آموزشی در کشور را قوی کنیم.