راز و رمز معماری انگلیسی: تفسیر فرهنگی ساختمان و آرایش

در این مطلب از سایت انتخاب روز پاسخ دقیق انگلیسی معماری در دانشنامه آزاد واژگان فارسی را پیدا خواهید کرد.

انگلیسی معماری در دانشنامه آزاد فارسی:

اِنگلیسی، معماری (English architecture)
اِنگلیسی، معماری
سبک های اصلی در معماری انگلیسی عبارت اند از آنگلوساکسونی، نورماندیایی، گوتیک انگلیسی آغازین(که صومعۀ وست مینسترنمونه ای از آن است)، گوتیک مزیّن، گوتیک قائم(قرن ۱۵م)، تودوری(نامی که بیشتر به بناهای ساخته شده از ۱۴۸۵ تا ۱۵۵۸م در سبک بومی اطلاق می شود)، دورۀ جیمز دوم، استوارت(شامل سبک های رنسانسو ملکه آن)، جورجی، احیای گوتیکقرن ۱۹، مدرن و پسامدرن.
معماری آنگلوساکسونی (قرن ۵ـ۱۱م). بخش عمدۀ آثار معماری این دوره، که با چوب بنا شده بود، ازمیان رفته است. برج های سنگی باقی مانده از کلیساها، ازجمله ارلز بارتون، ظاهراً تقلیدی از فنون ساختمان سازی با چوب با «سنگ چین های بلند و کوتاه» و قوس های قوچ بنداست.
معماری نورماندیایی (قرون ۱۱ـ۱۲م). ویلیام فاتحیک برنامۀ بزرگ ساختمان سازی را راه اندازی کرد، و سبک رومانسک (رومی وار)، شامل قوس های دورتمام(قوس رومی)، ستون های استوانه ای عظیم و دیوارهای قطور را به کار گرفت. در کلیسای جامع دارِم(ح ۱۰۹۳ـ۱۱۳۰م)، تاق های تویزه دار، اختراع مهمی در اروپا بود که در پیدایش سبک گوتیک نقش داشت.
معماری گوتیک. از مشخصات سه دورۀ اصلی گوتیک، یعنی گوتیک انگلیسی آغازین، گوتیک مزیّن، و گوتیک قائم، عبارت اند از طرح پنجره ها، به ویژه ابداع تاق بندی و پشت بندی، که در آن دیوارهای قطور و تاق های نیم استوانه ای سنگین، پشت بندهای تخت، و پنجره های باریک قرن ۱۲م، جای خود را به پشت بندهای برجسته تر و دیوارهای نازک تر مابین آن ها، و تاق های نازک تر متّکی به تویزه های سنگی و پنجره های بسیار وسیع تر پرشده با مشبّک کاری (توری کاری)داده اند. معماری گوتیک انگلیسی آغازین (اواخر قرن ۱۲ـ اواخر قرن ۱۳م) در کلیساهای جامع ولز، لینکلن، و سالزبریبه اوج شکوفایی خود در انگلستان رسید ـ سبکی ساده و موزون با پنجره های سرنیزه ای، ابزارهای کنده کاری عمیق، و میل ستونهای باریک از جنس مرمر پوربک.
معماری رنسانس انگلیسی (قرن ۱۷ـ اوایل قرن ۱۸). اینیگو جونز با طراحی کوئینز هاوس، گرینویچ (۱۶۱۶ـ۱۶۳۵)، و بنکوئتینگ هاوس، وایتهال(۱۶۱۹ـ۱۶۲۲)، فضای شهرستانی را متحوّل ساخت. سبک پالادیووارمحض، در میان بناهای نیمه چوبی و برجکهای لندنِ ژاکوبی پدیدار شد. کریستوفر رن نوعی سبک باروکمتعادل را پدید آورد که نشان از تأثیر رنسانس فرانسوی داشت؛ کلیسای جامع سنت پل(۱۷۱۰ـ۱۶۷۵)، لندن، از آن جمله است. نیکولس هوکسمور، و جان وَنبرو نوعی سبک باروک نمایشی ابداع کردند.
معماری جورجی (قرن ۱۸ـ اوایل قرن ۱۹). لرد برلینگتون، در واکنش دربرابر معماری باروک، سبک پالادیووار محض اینیگو جونز را احیا کرد؛ چیزویک هاوسدر لندن (۱۷۲۵ـ۱۷۲۹)، نمونه ای است از آن دست. با ساخت خانه های ساده و متناسب در کنار خانه های بزرگ ییلاقی، در اطراف خیابان ها و میادین موزون، نوعی معماری شهری پدید آمد. نیمۀ دوم قرن شاهد در هم آمیختن تأثیرات باستانیو نئوکلاسیکبود که در کار رابرت آدامدر کدلستون هال(۱۷۵۹ـ۱۷۷۰) به صورتی استادانه تجلّی یافته است. جان نَش، نئوکلاسی سیسم را به قرن جدید انتقال داد؛ ازجمله طرح هایش ریجنت استریتدر لندن (آغاز در۱۸۱۱) درخور ذکر است. با آغاز دورۀ ویکتوریایی، نئوکلاسی سیسم به سبک احیای یونانیفضل فروشانه ای تبدیل شد که موزۀ بریتانیا(۱۸۲۳ـ۱۸۴۷) از آن جمله است.
معماری قرن ۱۹. در این قرن، سبک های کلاسیک، گوتیک، و شیوۀ خشک ویکتوریایی، در «نبرد سبک ها» بودند: سبک گوتیک با ساختمان های پارلمان(۱۸۴۰ـ۱۸۶۰) و سبک رنسانس با عمارت وزارت امور خارجه(۱۸۶۰ـ۱۸۷۵). در همین احوال، پیشرفت های شگرف در مهندسی، و نیاز به انواع جدید ساختمان، همچون ایستگاه راه آهن، ماهیّت این مجادله را تغییر داد. ساختمان پیش ساختۀ کریستال پالاس(۱۸۵۰ـ۱۸۵۱) اثر جوزف پاکستوننظرگیرترین بنای این دوره بود. فیلیپ وبو نورمن شاو، از معماران پیرو جنبش هنرها و صنایع دستی، سادگی و نوسازی متأثر از ویلیام ماریسرا به ارمغان آوردند.
قرن ۲۰. نورمن شاو، سبک باروک امپراتوری را ابداع کرد. پس از جنگ جهانی اول، به ویژه در ساخت بناهای دولتی دهلی نو(۱۹۱۲ـ۱۹۳۱) به وسیلۀ لاچنز، بار دیگر کلاسی سیسم تسلّط یافت. غالباً تأثیر اسکاندیناویایی ناب در این آثار مشهود است، ساختمان آر آی بی اِی، در لندن (۱۹۳۲ـ۱۹۳۴)، با گرایش های مدرنیستی اش از آن جمله به شمار می رود. جنبش مدرنرا به تمامی، مهاجرانی همچون برتولت لوبتکیناز کشورهای اروپایی به انگلستان آوردند؛ لوبتکین بنیادگذار گروه معماری تکتونبود که باغ وحش لندن (۱۹۳۴ـ۱۹۳۸) را طراحی کرد. بُعد اجتماعی نیرومند معماری قرن ۲۰ انگلستان، بیش از هر جا در جنبش شهرهای جدید تجلّی یافته است. ساخت ولوین گاردن سیتیدر ۱۹۱۹ آغاز شد و پس از جنگ جهانی دوم به پایان رسید. آخرین شهر از مجموعۀ شهرهای جدید، با نام میلتون کینز، در ۱۹۶۷ طراحی شد. اخیراً معماران انگلیسی دوباره شهرت بین المللی یافته اند؛ ازجمله نورمن فاستر و ریچارد راجرز، در ساختمان لویدز(۱۹۷۹ـ۱۹۸۴) به سبک های تکدر لندن نوآوری کردند.

wikijoo: انگلیسی،_معماری