آیا زنده ماندن در مقابل هجوم زامبی ها ممکن است؟ ما بررسی کردیم: بازی Dead Rising Deluxe Remaster!

سال ۲۰۰۶، وقتی که دنیا برای اولین بار با بازی جدید کپکام روبرو شد، نمی‌دانست چه چیزی انتظارش را می‌کشد. آن‌ها از سازنده‌ای که با رزیدنت اویل، بازی‌های سبک ترسناک بقا را متحول کرده بود، پروژه جدیدی را دیدند که داشت به سبک جدیدی قصه‌گویی می‌کرد و اتفاقا رویکردی طنز و کنایه‌آمیز به بحث آخرالزمان داشت. این بازی جدید Dead Rising نام داشت. بازی دد رایزینگ حالا پس از گذشت ۱۸ سال، یک نسخه ریمستر که کپکام آن را Dead Rising Deluxe Remaster یا به اختصار DRDR می‌نامد منتشر کرده است. در ادامه با بررسی ویجیاتو از دد رایزینگ دیلاکس ریمستر همراه باشید تا ببینیم آیا این بازی هنوز جذابیت زمان عرضه خود را حفظ کرده است؟

دد رایزینگ از همان زمان عرضه، به یکی از بازی‌های متفاوت کپکام تبدیل شد. فرض کنید در یک دنیای آخرالزمانی، به جای یک افسر پلیس، یک پدر فداکار یا حتی دختری اره برقی به دست، نقش یک فوتوژورنالیست را برعهده بگیرید. یک عکاس خبری که وسط یک مرکز تجاری گیر افتاده و حالا ۷۲ ساعت وقت دارد تا خودش را به هلیکوپتر نجات برساند. شاید برایتان سوال باشد که جذابیت این قصه کجاست؟ در اصل تایمری که بازی به شکل یک لوپ برای شما قرار می‌دهد، حکم انگیزه‌دهنده را برای مخاطب دارد. مخاطبی که برای بار اول می‌خواهد بازی را تجربه کند، قطعا نگران این تایمر نیست، بلکه ارزش آن زمانی بیشتر خودش را نشان می‌دهد که بخواهید برای پلی‌تروهای بعدی با یک سری چالش بیشتر بازی را تمام کنید!

اگر نسخه اصلی را تجربه کرده باشید، بزرگترین تغییرات Dead Rising Deluxe Remaster خودشان را نشان می‌دهند. بازی اصلی حالا با رزولوشن بالاتر 1080p اجرا می‌شود و مواردی مثل تکسچرها کیفیت خیلی بهتری دارند. این موضوع باعث شده تا شخصیت‌ها و حتی زامبی‌ها جزئیات بیشتری داشته باشند و تجربه بازی مخصوصا روی کنسول‌های نسل نهمی و پی‌سی بیشتر به دل بنشیند. با این وجود، این مسئله باعث نشده تا بازی یک ریمستر بی‌نقص و با اعمال پیشرفت در تمام بخش‌ها باشد؛ مواردی مثل انیمیشن‌ها تقریبا دست‌نخورده باقی مانده‌اند و تجربه بازی با وجود ری‌اسکین شدن آن را کمی کندتر جلوه می‌دهند. همچنین مدل‌های باقی به خاطر قدیمی بودن، در کات‌سین‌ها به چشم می‌خورند. از آن جایی که این یک ریمستر کپکامی است، اگر بازی‌هایی مثل Resident Evil 4 را بازی کرده باشید، تفاوت را بین یک ریمیک و ریمستر را به راحتی احساس می‌کنید. اگر شما مخاطبی باشید که گرافیک بازی‌ها را در اولویت‌های اول یا دوم خودتان قرار می‌دهید، دد رایزینگ دیلاکس ریمستر احتمالا دل‌تان را خیلی زود خواهد زد.

یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های این بازی، افزایش ثبات بازی در بحث پرفورمنس و ۶۰ فریم بودن آن در تمام صحنه‌هاست. همین تغییر کوچک باعث شده تا در جریان گیم‌پلی حس روان‌تری از زامبی‌کشی وحشیانه را تجربه کنید که قطعا تجربه جذاب‌تری از یک بازی اکشن در سال ۲۰۲۴ را ارائه می‌دهد. این مسئله مخصوصا برای بازی شلوغی مثل دد رایزینگ بیشتر به چشم می‌آید. همچنین لودینگ‌های بازی هم مدت زمان کمتری نیاز دارند.

صداگذاری و بازیگری بازی هم از آن بخش‌های بحث‌برانگیز این ریمستر است. با این که من انتظار تغییر عجیبی را از این ریمستر نداشتم، اما در عوض بارها حس کردم که بازی چقدر از زمان حال عقب‌تر می‌افتد و با بازی‌های امروزی قابل مقایسه نیست. هر چند که در نهایت دد رایزینگ یک بازی داستان‌محور با تمرکز عجیب روی بحث روایت نیست، اما صداپیشگی آن تعریفی ندارد و یکی از آن مواردی بود که در ریمستر هم پیشرفتی نداشته است.

در زمینه گیم‌پلی، بازی آن‌قدر تغییر عجیب و محسوسی نداشته و حتی می‌توان گفت که همان فرمول قدیمی اینجا پیاده شده است. فرانک وست یا فوتوژورنالیست قصه، توسط زامبی‌های شهر مورد حمله قرار گرفته و باید در عرض ۷۲ ساعت خودش را به گروه نجات برساند. در این مدت بازیکن فرصت دارد تا مراحل و وظایف مختلفی که بر عهده‌اش قرار می‌گیرند را انجام دهد. از طرفی اپن ورلد بودن بازی، به شما اجازه گشت و گذار کردن را می‌دهد و این یکی از همان جاهایی است که دد رایزینگ با سایر بازی‌های زامبی‌محور خودش را متمایز می‌کند. در اولین قدم، فرانک وست یک لیان اس. کندی دیگر از سری رزیدنت اویل نیست که بخواهد با چاقو و اسلحه عادی به جنگ دشمنان برود. در عوض، دد رایزینگ به بازیکن اجازه می‌دهد تا با عجیب‌ترین آیتم‌های داخل بازی سلاح جدید درست کند؛ حتی اگر ساخت یک سلاح تیز با یک سی‌دی شکسته باشد!

بازی دد رایزینگ دیلاکس ریمستر هر چند که یادآور روزهای خوش قدیم و بازی‌های جذاب کپکام است، اما تغییر محسوسی در زمینه گیم‌پلی نداشته است. بازی همچنان سخت و تا حدی چالش‌برانگیز است. با این حال در طول تجربه من از بازی، بارها پیش آمد که نمی‌دانستم مشکل من با بازی چالش‌برانگیز بودن آن است یا این که چالش آن بیشتر به کنترل‌های سخت و از مد افتاده‌اش بر‌می‌گردد. دد رایزینگ دیلاکس ریمستر یک بازی کند و با کمترین تغییرات ممکن در بخش حرکتی بازی است. سیستم حرکت کردن در بازی تغییر عجیبی نداشته و این باعث شده تا در پشت تمام ارتقاهای گرافیکی و پیشرفت بصری، ما با یک بازی نسل هفتمی روبرو باشیم که گیم‌پلی آن با وجود المان‌های نوستالژیک، همچنان بی‌نقص نباشد و با استانداردهای امروز صنعت فاصله داشته باشد.

به عنوان نسخه دیلاکس ریمستر، این نسخه از دد رایزینگ محتواهای بیشتری نسبت به نسخه عادی بازی دارد. از لباس‌های مختلف برای فرانک وست گرفته تا آیتم‌های تزئینی که می‌توانید از آن‌ها در بازی استفاده کنید. دد رایزینگ دیلاکس ریمستر شامل آیتم‌های تزئینی اضافه‌ای هم می‌شود که با نسخه ویژه‌تر آن در دسترس قرار می‌گیرد و این شامل کاستوم‌هایی برای شخصیت‌های مختلف بازی‌های کپکام از جمله کریس ردفیلد، لیان اس. کندی، مگا من و شخصیت‌های استریت فایتر می‌شود.

بازی Dead Rising Deluxe Remaster بر اساس نسخه پی‌سی که ناشر بازی، کپکام برای ویجیاتو ارسال کرده بررسی شده است.

75

امتیاز ویجیاتو

بازی دد رایزینگ دیلاکس ریمستر یک ریمستر خیلی خوب اما با کاستی‌هایی ناشی از قدیمی بودن بازی اصلی در سال ۲۰۰۶ می‌شود که بسیاری از آن‌ها به شکل دست‌نخورده در این نسخه باقی مانده‌اند. با این حال این ریمستر از نظر بصری یک پیشرفت قابل توجه و بهترین نسخه‌ای از دد رایزینگ است که می‌توان آن را تجربه کرد.